GeslaagT met vlag, wimpel en dyslexie!
- Marieke Mertens

- 23 jun
- 1 minuten om te lezen
Mijn zoon is 17 en geslaagd voor zijn eindexamen. We zijn trots! Pas dit schooljaar werd duidelijk dat hij dyslexie heeft.
Als moeder Ć©n onderwijsprofessional bleef ik kritisch kijken. Ik zag dat leren hem meer moeite kostte dan logisch was maar ondanks jarenlange signalen lukte het lange tijd niet om echt scherp te krijgen wat er speelde. Maar door vragen te stellen en in gesprek te blijven kwam er langzaam maar zeker meer zicht op wat er aan de hand was.Ā
Hij had zichzelf aangeleerd om te speedlezen. Slim en functioneel, maar geen oplossing. Ondertussen kostte het hem steeds meer moeite om bij te blijven. Niet vanwege de inhoud, maar vanwege het lezen zelf.
Langzaam raakte hij gedemotiveerd. Het plezier in leren verdween. En na jaren van frustratie ontwikkelde hij faalangst. Als ouder is dat moeilijk om te zien. Je stelt vragen, zoekt hulp, maar krijgt geen duidelijk antwoord. Je weet dat er iets niet klopt, maar je loopt vast.
Pas na de diagnose kwam er ruimte. Extra tijd, voorleessoftware, en vooral: erkenning. Niet alleen tijdens toetsen, maar ook tijdens het leren en dat werkte!
In mijn werk bij HelderOnderwijs spreek ik veel ouders die dit herkennen: een kind dat slim is, maar toch vastloopt. Signalen worden regelmatig afgedaan als een motivatieprobleem of lastig gedrag, terwijl er vaak iets anders onder ligt.Ā
Ik help ouders om scherp te krijgen wat er speelt, en hoe je dat samen met school bespreekt. Want uiteindelijk wil iedereen dat een kind zich goed voelt en tot leren komt!
šĀ Meer weten? Kijk opĀ www.helderonderwijs.nl
Ā


Opmerkingen